“Coñecín
alguns homes que levaron a bandeira vermelha
cando era pecado e fermosa
como baga de acevro.
Eu mesmo tiven unha nas mans,
unha bandeira vermella,
cando era pecado e fermosa
como o bico dunha cegoña.
Oín dicir que hai homes en Calcuta e Soweto
que aínda levan bandeiras vermellas,
fermosas como camelias entre os dentes.
Pero eu hoxe non quería falarvos
da orgullosa, vermella e triste bandeira
que quentou as mans dos que estaban debaixo,
pecado e fermosa como lapa do carbón.
Só queria falar
da baga do acevro,
do bico da cegoña,
da camelia entre os dentes,
da lapa do carbón,
e da orgullosa, vermella e triste rosa de Yeats.”
cando era pecado e fermosa
como baga de acevro.
Eu mesmo tiven unha nas mans,
unha bandeira vermella,
cando era pecado e fermosa
como o bico dunha cegoña.
Oín dicir que hai homes en Calcuta e Soweto
que aínda levan bandeiras vermellas,
fermosas como camelias entre os dentes.
Pero eu hoxe non quería falarvos
da orgullosa, vermella e triste bandeira
que quentou as mans dos que estaban debaixo,
pecado e fermosa como lapa do carbón.
Só queria falar
da baga do acevro,
do bico da cegoña,
da camelia entre os dentes,
da lapa do carbón,
e da orgullosa, vermella e triste rosa de Yeats.”
(Conocí a algunos hombres /
que llevaron la bandera roja / cuando era pecado y hermosa / como baya de
acebo./ Yo mismo tuve una entre las manos / una bandera roja / cuando era
pecado y hermosa / como el pico de una cigüeña./ Oí decir que hay hombres en
Calcuta y Soweto / que todavía llevan banderas rojas / hermosas como camelias entre
los dientes. Pero yo, hoy, no quería hablaros / de la orgullosa, roja y triste
bandera / que calentó las manos de los que estaban debajo, / pecado y hermosa
como lapa de carbón. / Sólo quería hablar / de la baya de acebo / del pico de
la cigüeña / de la camelia entre los dientes / de la lapa del carbón, / y de la
orgullosa, roja y triste rosa de Yeats)
Red rose, sad rose, proud rose. Manuel
Rivas
